Psychoterapia psychodynamiczna, to psychoterapia oparta na założeniach teorii psychoanalizy. Jest metodą leczenia prowadzącą do poprawy zdrowia i samopoczucia psychofizycznego, integracji i wzmocnienia osobowości oraz poprawy w relacjach z innymi ludźmi. Podstawowym środkiem leczenia wykorzystywanym w psychoterapii, w sposób zamierzony, jest powstający między pacjentem a terapeutą związek. Psychoterapia to proces w którym pacjent i psychoterapeuta znajdujący się w bezpiecznej relacji odkrywają krok po kroku przyczyny problemów i odnajdują optymalne sposoby ich rozwiązania. Psychoterapia umożliwia głębsze zrozumienie emocji oraz wewnętrznych konfliktów, co umożliwia zmianę spojrzenia na siebie i otwiera perspektywy dla mądrych życiowych decyzji. Psychoterapia wyraźnie różni się od farmakologicznych i innych biologicznych metod leczenia. Główną metodą leczenia jest przede wszystkim rozmowa i refleksja terapeutyczna z analizą życiowej sytuacji, znaczenia emocji i stosowanych strategii rozwiązywania problemów. Terapeuta pomaga zrozumieć siebie i swoje problemy oraz znaleźć dla nich rozwiązanie. Dobór technik psychoterapeutycznych uzależniony jest od typu leczonych zaburzeń. Psychoterapia psychodynamiczna toczy się w oparciu o relację terapeutyczną, czyli silną, zaakceptowaną obustronnie więź między pacjentem, a terapeutą. We współczesnej formie sesja terapeutyczna w nurcie psychodynamicznym odbywa się „twarzą w twarz” (uczestnicy siedzą naprzeciwko siebie). Pacjent jest zachęcany do swobodnego dzielenia się swoimi myślami, fantazjami i skojarzeniami, uzyskując szczególne przyzwolenie na wprowadzanie treści wstydliwych, skrywanych w codziennym życiu. Terapeuta dostosowuje swoją aktywność do aktualnych potrzeb i możliwości pacjenta, „podążając” za wspomnianą już wcześniej dynamiką jego przeżyć psychicznych, poszukuje wspólnie z pacjentem nowego rozumienia, nie doradza. W warunkach dających poczucie bezpieczeństwa i psychicznego komfortu towarzyszy pacjentowi w przepracowaniu trudnych wątków z jego życia, rozwiązaniu nieświadomych konfliktów, zredukowaniu przymusu powtarzania dysfunkcyjnych strategii działania. Korzystając z mechanizmu przeniesienia (wyrasta ono z przekonania, że w trakcie procesu terapeutycznego pacjent zaczyna „przenosić” na terapeutę swoje uczucia, które w przeszłości żywił względem ważnej dla niego osoby, będącej w centrum emocjonalnego konfliktu; identyfikacja ta najczęściej dotyczy jednego bądź obydwu rodziców) terapeuta umożliwia pacjentowi przeżycie korekcyjnego doświadczenia emocjonalnego, które warunkuje trwałe zmiany w jego osobowości, stając się bazą do wprowadzania korzystnych zmian w funkcjonowaniu.Psychoterapia indywidualna prowadzona jest w formie sesji (spotkań z psychoterapeutą), które mają: stały termin i miejsce (godzina, dzień tygodnia), stałą umówioną częstotliwość (raz lub dwa razy w tygodniu), ustalony cel.